एक सय २० मुसहर मजदुरलाई भारतमा चरम श्रम शोषण, आठ महिना बन्धक

अर्जुन थपलिया/ सिरहा । गोलबजार नगरपालिका वडा नम्बर २ र ३ का एकसय २० जना दलित मुसहर समुदायका मजदुरहरुलाई भारतको श्रीनगरमा आठ महिना बन्धक बनाएर काम लगाएर ज्याला नदिइ घर फर्काइएको पाइएको छ ।

श्रीनगर पुर्याएर एक सय २० जना नेपाली मुसहर समूदायका मजदुरलाई बन्धक मात्र बनाइएन, एक छाक मात्र खान दिएर कठोर श्रममा लगाइयो । मोवाइल खोसेर घर परिवारसँग सम्पर्कवीहिन बनाइयो । खाना र ज्याला माग्दा कुटपिट र याताना दिइयो । आठ महिनापछि प्रति व्यक्ति दुई हजार गाडी भाडा दिएर घर फर्काइयो ।

गत कार्तिक महिनामा घर आइपुगेका मुसहर मजदुरहरु हाडछाला मात्र लिएर खाली हात घर आइपुगे । घर फर्केका अधिकांश मजदुरहरु बिरामी परेर थला परेको अवस्थामा आइपुगेका थिए । दुइ महिनाको उपचार र खानपिनपछि उनीहरु तग्रिंएका छन् । अहिले उनीहरुले न्याय माग्दै वडा कार्यालय, नगरपालिका र इलाका प्रहरी कार्यालय गोलबजारमा निवेदन दिएका छन् ।

मुसहर मजदुरहरुले गाउँमा फर्केर सामाजिक छलफल राखेर हरिचन सदासँग ज्याला मागेका थिए । उनले १५ हजार महिनाका दरले ज्याला उपलब्ध गराउने समाजमा बचनवद्धता प्रकट गरे । तर तोकिएको भाकामा ज्याला नदिएपछि पीडित मजदुरहरुले ज्यालाको मागसहित मानव बेचविखनमा उजुरी दिए । अहिले हरिचन सदा र उनका सम्धी फरार छन् ।
कुरो २०८० चैत महिनाको हो । गोलबजार नगरपालिका वडा नम्बर ३ कै हरिचन सदा र नातामा उनको सम्धी पर्ने अर्का एक जनाले अपरिचित थप दुईजना व्यक्तिहरु लिएर गाउँमा आए । उनीहरु थिए दिल्ली धमला र अर्का एक नाम नखुलेको भारतीय ठेकेदार । चार जनाले वडा नं. ३ भाङ्गबारी र वडा नं. २ का नवटोली गाउँका मुसहर समुदायलाई जम्मा गरेर बैठक गरे । दैनिक ज्याला दैनिक ११ सय उपलब्ध गराउने लोभ देखाए । भवन निर्माण कार्यका लागि आकर्षक ज्याला दिने प्रस्ताव गरेपछि दुई गाउँका एक सय २० जना दलित मुसहर समुदायका मजदुरहरु भारतको श्रीनगर जान राजी भएका थिए ।

पीडित बिनोद कुमार सदा भन्छन्,‘रक्सी र मासु पनि खुवाए । चार हजार गरी जनही पेश्की पनि दिए । गाउँकै हरिचन सदा र उनका सम्धी (नाम नखुलेका) जमानी बसे । गाउँकै हरिचनले जनही मासिक ३३ हजार ज्याला महिना पुग्नासाथ दिने भनेर ग्यारेण्टी लिएपछि श्रनिगर जान तयार भयौं । लौकहा नाकाबाट रेल चढाएर श्रीनगर पुर्याए ।’

पीडित राजिन्द्र सदाको कुटपिटका कारण दुवै आँखामा चोट छ । उनले नेपाल फर्केर आँखा उपचार गरइरहेका छन् ।

उनी भन्छन्,‘ठेकेदारले बस रिजर्भ गरेर ल्याए । चैत २०८० मा पहिलो लटमा ४० जना गयौं । दोस्रो पटक बैशाखमा फेरि ४० जना गयौं र जेठमा पनि ४० जना गयौं । तर जे सपना देखाएर लगिएको थियो त्यहाँ पुगेपछि ठीक उल्टो भयो । श्रीनगर साइटमा पुग्नासाथ पहिले हाम्रो मोवाइल फोन खोसियो । एउटा कम्पाउण्डमा बन्दी जस्तै बनाइयो । त्यहाँबाट बाहिर निस्कन दिइएन । भवन निर्माण कार्यमा दैनिक १२ देखि १४ घण्टासम्म भोकभोकै काम गराए ।’

पीडित बीरेन्द्र सदा भन्छन्, ‘दिनभरी १२÷१३ घण्टासम्म काम लगाउँथे । विश्राम गर्न दिदैनथे । खान एक छाक मात्र दिन्थे ।

आठ महिनासम्म मिठो र पेटभरी कहिल्यै खान पाएनौं । खाना र ज्याला माग्नसाथ कुटपिट गर्थे । घरमा फोन गर्दा सुरक्षा गार्ड अगाडि उभिएर सीमित मात्र शब्द बोल्न दिन्थे । राम्रो छ भनेर फोनमा बोल्न लगाउँथे । पिटाइको डरले जे जे भन भन्यो त्यही बोल्थ्यौं ।’

पीडित मजदुर अनिरुद्ध सदा भन्छन्,‘गत कार्तिक महिनामा म त्यहाँबाट भाग्न सफल भए । माग्दै खाँदै रेलमा बिना टिकट यात्रा गर्दै घर आइपुगें । गाउँमा आएर त्यहाँको पिटाइ कुटाई र ज्याला नदिएको सुनाएपछि हरिचन सदालाई गाउँलेले ¥याख¥याख्ती बनाए । त्यसपछि हरिचनले फोन गरेर इण्डियन ठेकेदारलाई भनेपछि जनही दुई हजार गाडी भाडा दिएर सबैलाई फर्काइयो । मंसिरको अन्त्यतिर सबैजना घर फर्किन पाए ।

हामीले सरदर ६ देखि ८ महिना नर्क भोगेर आयौं । खप्नुसम्म याताना खप्यौं । कुटपिटबाट कसैको औंला भाँच्चिएको छ । कसैको पिठ्युँभरी नीलडाम छ,’ यति भन्दै भाँच्चिएका औंला देखाएर विवेक सादले आँशु झारे ।

उनकी आमा जलास सदा भन्छिन्,‘छोरा कमाउन गएको छ । पैसा लिएर आउँछ भन्ने आशा थियो । तर मेरो छोराको सास मात्र आइपुगेको थियो । मंैले दुई महिना औषधी उपचार गराएँ । बल्ल हिडडुल गर्न सक्ने भएको छ ।’ पीडित सुन्दर सदा भन्छन्,‘मेरो पिठ्युभरी अझै नीलडाम छ । धेरै कुटाई खइयो ।’

मुसहर समुदायका अगुवा व्यक्तित्व अयोधी सदा भन्छन्,‘ एकसय २० जनाको सरदर सात महिनाको बोलकबोल अनुसार मासिक ३३ हजारका दरले पौने तीन करोड ज्यालाको रकम बेइमानी गरिएको छ । त्यसमाथि कुटपिट र यातना दिइएको छ । अन्यायको सीमा छैन । तर गरिब दलित मुसहरको व्यथा कसले सुन्ने ? हरिचन सदा भागी भागी हिँडेका छन् । प्रहरीले वास्ता गरेको छैन । वडा कार्यालय र नगरपालिकाले पनि न्याय दिलाउन कुनै पहल गरिदिएको छैन् ।’

अर्का मुसहर अगुवा मनोज सदा भन्छन्,‘एकाबिहानै हाम्रो गाउँमा सारा मुसहर समुदाय जम्मा हुन्छौं । कसरी न्याय पाउने भनेर चिन्ता गर्छौ । हरेक घरमा अनिकाल छ । आठ महिनको श्रम खेर गएको छ । भरे साँझ के खाने भन्ने चिन्ता छ ।

श्रीनगरबाट फर्किएकाहरु अझै काम गर्न सक्नेगरी तङ्ग्रिएका छैनन् । पुर्पुरोमा हात राखेर भाग्यलाई सराप्दै बस्दै गरेका छौं ।’

वडा नम्बर ३ का वडाध्यक्ष धन प्रसाद लामा भन्छन्,‘आजैमात्र मलाई सविस्तार घटना सुनाएका छन् । रीतपूर्वक निवेदन दिन भनेको छु । निवेदन आउनासाथ पीडित मुसहर मजदुरलाई न्याय दिलाउन सक्दो सहयोग र प्रयास गरिने छ ।

इलाका प्रहरी कार्यालय गोलबजारका प्रहरी निरीक्षक गोविन्द साहका अनुसार मजदुरहरुलाई श्रीनगर लैजाने मध्येका हरिचन सदा नै वर्दीवासका मान्छेले ठगी गरेर झुक्याएर मजदुर भारततर्फ लगेको भन्दै उजुरी दिन आएका थिए । ‘हामीले घटनाबारे सूचना पाएका छौं तर रीतपूर्वक निवेदन आएको छैन । निवेदन आएपछि कानूनी कारवाही थाल्छौं,’ साहले भने ।

राराताजब क्याम्पस गोलबजारका उप प्राध्यापक प्रदीप साह भन्छन्,‘भारतीय ठेकेदारहरु नेपालमा आएर दलित गरिबलाई आकर्षक तलब दिने प्रलोभन दिएर दिल्ली, पञ्जाव, कस्मिरलगायत दक्षिण भारतमा काम गर्न लैजान्छन् तर फर्किने बेलामा ज्याला नदिई फिर्ता पठाउँछन् । यस्ता मानव बेचविखन र ठगीका घटना बाक्लै भइरहेको छ । यसतर्फ सरोकारवाला निकायको ध्यान जान जरुरी छ ।’